Hoofdstuk 11 : Voer voor etnologen

9 november 2009 (3)

In dit hoofdstuk draait het vooral om Dimitri's grootmoeder, ze is oud en dement. Tenslotte bracht ze haar laatste jaren door in een rusthuis. Dimitri had de gewoonte vaak op bezoek te gaan om te praten, ook al gaf zijn oma geen teken van herkenning. Maar toch ging hij vaak op bezoek ook voor Marieke een mongooltje die erg gesteld was op zijn oma en bleef er altijd bij. Hierdoor kwam hij op de duur meer op bezoek voor Marieke dan voor zijn oma, waardoor hij stillaan besloot afscheid te nemen en niet meer terug te gaan naar het rusthuis. Dit omdat zijn oma toch geen genot meer had van zijn aanwezigheid.

Op een avond belde Portel, zijn nonkel, om te vragen als hij niet mee wou doen om hun dronkenmansliederen op cd te zetten voor het wetenschaps archief. Maar Dimitri was daar geen voorstander van, maar deed uiteindlijk mee om zijn nonkels een plezier te doen. Omdat zijn nonkels en ook Dimitri de teksten niet goed meer kende, trokken ze naar het rusthuis om beroep te doen op zijn oma. Ze was dement waardoor ze ook geen inbreng had en het hele opname gedoe faalde, maar toen ze vertrokken lachte zijn oma en kon ze de tweede zin van hun liedje duidelijk verstaanbaar zeggen.

Ik vind het wel heel mooi dat de oma uiteindelijk wel nog de 2 de zin kent van het liedje. Dit is een opsteker voor Dimitri dat ze toch nog iets beseft van alles, en dat het ook niet voor niets was om terug naar haar te gaan na zijn "afscheid".

In dit hoofdstuk is duidelijk dat Dimitri een kind heeft met een vrouw die hij niet wil, maar dat hij nu gelukkig is met zijn vriendin. Het word ook nog eens duidelijk gemaakt dat zijn vader dood is maar hoe weet ik nog steeds niet zeker.