Besluit

11 november 2009

Begin deze week heb ik het boek volledig uitgelezen en nu zal ik even vertellen wat ik van het boek vond.
Het boek houdt je steeds vast omdat je doorheen het boek steeds met vragen blijft zitten. In geen van alle hoofdstukken ben je zeker van je stuk, maar op het einde zijn bijna al je vragen beantwoord. Nu ik toch over het einde bezig ben, dit vond ik persoonlijk een minpunt van het boek omdat het een open einde heeft. Dit is niet echt een einde waar mee ik vrede kan nemen, voor mij moet op het einde alles af zijn. Maar velen zullen het hier niet mee eens zijn.
Ik wil graag de film zien om te vergelijken met het boek, vele fragmenten uit het boek zie ik zo al voor me en als deze fragmenten aan mijn fantasie beantwoorden dan is de film zeker en vast 100% geslaagd. Maar ik ben bang dat het ook teleurstellend kan zijn wanneer dit niet zo is.
Het boek is zeker en vast zeer goed geschreven, maar als ik nog een boek lees zal ik toch voor een fantasie boek kiezen.

Briek

Hoofdstuk 12 : Een nonkel voor dat kind

9 november 2009 (4)

Hier gaat het vooral om Dimitri zijn kind van zijn eerste vrouw, die hem verveeld bij zijn vader. Zijn zoon is liever bij zijn mama of Dimitri's vriendin dan bij Dimitri zelf, maar daar heeft Dimitri geen probleem mee. Hij ziet zijn kind maar twee wekelijks, maar hij mist zijn kind ook niet als hij bij zijn moeder is.
Op het einde gaat hij met zijn kind naar het graf van zijn vader en zijn zoon aan Dimitri's nonkels te tonen. Maar dit is in een alloude sfeer van drank en sigaretten. Waar hij beseft dat hij zeer veel verandert is vergeleken met zijn nonkels.

Het einde van het boek is nogal vreemd en onverwacht, maar dit is eigenluk doorheen het hele boek zo. Het is een verhaal van een man die zijn leven verteld en waarin heel veel aan bod komt maar ook juist heel weinig...

Hoofdstuk 11 : Voer voor etnologen

9 november 2009 (3)

In dit hoofdstuk draait het vooral om Dimitri's grootmoeder, ze is oud en dement. Tenslotte bracht ze haar laatste jaren door in een rusthuis. Dimitri had de gewoonte vaak op bezoek te gaan om te praten, ook al gaf zijn oma geen teken van herkenning. Maar toch ging hij vaak op bezoek ook voor Marieke een mongooltje die erg gesteld was op zijn oma en bleef er altijd bij. Hierdoor kwam hij op de duur meer op bezoek voor Marieke dan voor zijn oma, waardoor hij stillaan besloot afscheid te nemen en niet meer terug te gaan naar het rusthuis. Dit omdat zijn oma toch geen genot meer had van zijn aanwezigheid.

Op een avond belde Portel, zijn nonkel, om te vragen als hij niet mee wou doen om hun dronkenmansliederen op cd te zetten voor het wetenschaps archief. Maar Dimitri was daar geen voorstander van, maar deed uiteindlijk mee om zijn nonkels een plezier te doen. Omdat zijn nonkels en ook Dimitri de teksten niet goed meer kende, trokken ze naar het rusthuis om beroep te doen op zijn oma. Ze was dement waardoor ze ook geen inbreng had en het hele opname gedoe faalde, maar toen ze vertrokken lachte zijn oma en kon ze de tweede zin van hun liedje duidelijk verstaanbaar zeggen.

Ik vind het wel heel mooi dat de oma uiteindelijk wel nog de 2 de zin kent van het liedje. Dit is een opsteker voor Dimitri dat ze toch nog iets beseft van alles, en dat het ook niet voor niets was om terug naar haar te gaan na zijn "afscheid".

In dit hoofdstuk is duidelijk dat Dimitri een kind heeft met een vrouw die hij niet wil, maar dat hij nu gelukkig is met zijn vriendin. Het word ook nog eens duidelijk gemaakt dat zijn vader dood is maar hoe weet ik nog steeds niet zeker.

Hoofdstuk 10 : De op volging is verzekerd

9 november 2009 (2)

We zitten terug heel wat verder in de tijd, want Dimitri gaat vader worden.
Bij de meeste vaders een groots moment, maar bij hem niet. Een kind bij een vrouw die je vrouw niet is en al de miserie die erbij komt. Hij staat aan de uitgang van het ziekenhuis...
Hij denkt terug aan het verhaal van zijn eigen geboorte, waarbij zijn vader trots met hem van café naar café rijd. Maar dit nadat hij lang op zich had laten wachten en zonder medelijden met de moeder.
Maar nu terug naar het ziekenhuis waar Dimitri wacht op zijn kind. Het kind die hij het liefst dood geboren ziet worden, hij gaat terug naar binnen opweg naar boven waar er wellicht al zenuwachtig op hem werd gewacht.

Het is een vreemd hoofdstuk, je verwacht niet dat het plots zal draaien om een kind van Dimitri. Twee hoofdstukken terug zaten we met hem bij Franky en nu plots heeft hij een kind. Het boek zit vol verrassingen en hopelijk komt alles nog samen op het einde, want er zijn tijdens dit boek wel enige vraagtekens bij me opgekomen.

Hoofdstuk 9 : De genezene

9 november 2009 (1)

We gaan 20 jaar terug...
Dimitiris vader komt terug na 3 maanden zware therapie, en hij is zeker 10 kilo verdikt.
Hij is zo deftig en mooi en is zo trots dat hij niet meer drinkt. Op die 2 dagen dat hij thuis was zou hij geen enkele druppel alcohol aan raken en daarna zou hij ieder weekend mogen terug komen naar zijn familie. Zijn vader, Pierre nam hem mee naar een dure sportwinkel en Dimitri kreeg spikes en een trainingspak kadoo. Hierna ging zijn vader met hem lopen en beloofde de dag erop voor zijn zoon te supporteren op de loopcross. Maar
die avond gaat hij mee met zijn broers naar het café om hem nog eens te tonen aan de mensen van het dorp. Hij belooft niet lang te gaan en niets te drinken. Die waren allemaal aanwezig in het café omdat het biljard avond was. Maar na een lange avond komt zijn vader maar niet thuis... De dag erop ging Dimitri alleen lopen zonder supporterring van zijn vader.

Hiermee zit ik vol spanning wat er zou gebeurt zijn met zijn vader. Zou hij hervallen zijn, of gewoon weg zijn. Misschien is hij dood, want in het vorige hoofdstuk was zijn vader dood, maar we waren daar wel 20 jaar verder. Ik weet het egt niet maar ik ben wel benieuwd naar wat komt.

hoofdstuk 8 : De verzamelaar

7 november 2009 (5)

Het begint met een gebeurtenis waarin Franky ( een jongen die Dimitri kent uit de villa's van Reetveerdegem) niet meer mag omgaan met Dimitri, omwille van Dimitri's vader die in de instelling zit. Volgens Franky's vader is hij zot, en mag hij niet omgaan met lagere mensen.
Hierna wordt alles uitgelegd over de band tussen Franky en Dimitri maar deze is niet zo goed, althans niet van Dimitri's kant. Waardoor ze na deze gebeurtenis elkaar uit het oog zijn verloren.
Ondertussen gaan we 20 jaar verder, Dimitri's vader is gestorven en Dimitri woont niet meer in Reetveerdegem.

Op een dag, op een of andere markt komt Dimitri Franky tegen en praten ze even in een café maar dit tegen Dimitri zijn zin.

Dimitri keert zelden terug naar zijn geboortedorp, maar soms keert hij terug om eerst naar het graf van zijn vader te gaan en hierna de cafés op te zoeken om daar zijn nonkels terug te vinden.

Dimitri wordt opgebeld door Franky, die hem uinodigt een keer op bezoek te komen. Het blijkt dat zijn vrouw weg is omdat Franky haar geslagen had, nadat hij te horen had gekregen dat zijn vrouw geslapen had met " de Zwaren" (dimitri's nonkel).
Maar Dimitri had geen zin om zich daar mee te moeien, en zo eindigt dit hoofdstuk.

Het is een lang hoofdstuk die ik moeilijk zo kort kan vertellen. Maar nu weten jullie de grote lijnen, er komt veel aan het licht door dat plots zijn vader dood is en we 20jaar verder zijn. Maar dit schept ook een soort verwarring waardoor veel zaken ook onduidelijk zijn voor mij, zoals: waar is de grootmoeder?, wat is er gebeurt met zijn vader?,...

Hoofdstuk 7 : De pelgrim

7 november (4)

De vader van Dimitri is vastberaden aan gaat naar het afkick centrum "de pelgrim". Wat zijn zonen ook zeggen, hij wil en zal naar het afkick centrum gaan. In hun doortocht stoppen ze nog bij elk café die ze tegen komen, om er voor de laatste keer samen drinken.
Het gezin gaat terug naar huis zonder hun vader, hij zal daar even blijven om definitief van de drank af te raken.

Ik vind het zeer mooi dat iemand zelf zo vastberaden kan zijn om af te kicken en ik hoop dat hij het ook volhoud en wel degelijk stopt met drinken.
Het zou een euforie moment zijn in dit boek, naast alle miserie.

Hoofdstuk 6 : Iets over mijn,mevrouw?

7 november 2009 (3)

In dit korte hoofdstukje legt Dimitri de situatie uit van vroeger over zijn moeder.
Wat de problemen waren en hoe hij ervan wegliep.
Het is een zeer kort hoofdstuk, met een duidelijke omschrijving van vroeger.

Ik kan hierover niet veel vertellen omdat het hoofdstuk maar slechts 7p telt.
Mijn excuses hiervoor, maar ik ga nog een stukje verder lezen.

Hoofdstuk 5 : Het nieuw liefje van mijn pa

7 november 2009 (2)

Een vrouw staat voor de deur, en nog een mooie vrouw ook.
Ze komt voor Dimitri's vader.
Maar helaas het blijkt een mevrouw te zijn van de dienst bijzondere jeugdzorg.
De sfeer verandert plots drastisch.

Hiermee eindigt het hoofdstuk, in het volgende hoofdstuk kan je van de titel afleiden dat er verduidelijking zal komen.

Ik vond dit stuk zeer goed, je ziet hoe ze geobsedeerd zijn van vrouwen, omdat ze niets ander te doen hebben.

Hoofdstuk 4 : Alleen der allenen

7 november 2009 (1)

Dit hoofdstuk begint met het feit dat "de Zwaren" gokverslaafde is geworden en hierdoor komt een deurwaarder steeds voorwerpen halen om hun schulden af te betalen.
Hierdoor word hun tv meegenomen, en dit net op de avond dat Roy Orbison op tv zou komen met zijn come back. Ze gaan dus opzoek naar een plaats om te kunnen kijken, en doen dit uiteindelijk bij een ander gezin. Het was een emotioneel moment voor de vader, maar Roy Orbison was terug!

Dit hoofdstuk vind ik persoonlijk minder goed, omdat het om een artiest gaat die terug keert en dit blijft ook door het hele hoofdstuk terug komen. Maar de familie Verhulst hecht blijkbaar veel belang aan de artiest.

Hoofdstuk 3 : De Ronde van Frankrijk

5 november 2009 (3)

We zijn weer een hoofdstuk verder en heel wat gebeurtenissen zijn weer voorbij.
Ik ben er nog steeds niet uit als de baby's egt vermoord zijn in de vijver, maar zoals ik voordien al zei hoop ik dat dit zich later nog uit de doeken doet. Maar nu terug naar hoofdstuk 3, hier draait het vooral rond de familie Verhulst zelf. Het begint allemaal met een idee van een café baas om het wereldrecord drinken te verbreken en zo een plaats te krijgen in het Guinness Book of Records. De familie Verhulst weigert hieraan deel te nemen, tot de grootste spijt van Portel want hij is minder jarig en wil wel meedoen om zich te bewijzen. Maar plots schrijft "onze Zwaren" Herman dus zich in om mee te doen, hij wint wel degelijk na 3liter 80 centiliter en stapt in zijn auto, tot ieders grote verbazing rijd hij recht weg maar dan slaat het noodlot toe en rijd hij tegen een auto omdat hij aan het spookrijden is. Hij komt er na een paar weken ziekenhuis goed vanaf en moet tot slot ook niets betalen want hij is gebotst tegen een gestolen auto. Hierdoor heeft de politie een bende gangsters gevat waar ze al lang naar opzoek waren.

Portel vindt het nog steeds niet eerlijk en zet zijn eigen wedstrijd op om te zien wie een echte drinker is. Hij baseert zich op "de Tour de France", maar dit loopt verkeerd af. Zijn moe denkt dat hij egt gaat koersen en is trots op hem. Maar in feite is het een spel met drank om te zien wie het best de drank kan verdragen en het snelst iedere dag alle drank kan op drinken. Portel kreeg zelfs een dure fiets van zijn moe, maar verkocht hem om de drank te kunnen betalen.
Hierna loopt alles mis... en loopt het hoofdstuk af.

Het is een bewogen hoofdstuk met vooral drank, en de gevolgen hiervan. Het benadrukt nog maar eens het beeld van de familie Verhulst.
In dit hoofdstuk begint het verhaal eerder erg en zielig te worden, de humor verdwijnt en de zware feiten blijven komen.

Hoofdstuk 2 : De vijver der gezonken babylijkjes

5 november 2009 (2)

In dit hoofdstuk gaan we over naar een ander personage in het geboortedorp van Dimitri namelijk Palmier. Het personage is slank en stinkt naar vis maar het ergste is. Het doet de ronde dat ze vaker was bevallen dan men kon nagaan en dat ze haar baby's verdronk in haar vijver. Diezelfde vijver waar Dimitri en zijn kameraden vaak gingen zwemmen, plas wedstrijden hielden, languit naakt in het gras of op het ponton lagen en vissen vingen op een nogal vreemde manier. De gebeurtenissen zijn soms zo onverwachts dat je moet lachen om de dingen die ze deden maar nu is Palmier oud en kan ze niets meer doen. Na de gruwelijke verhalen over het vermoorden van haar pasgeboren baby's, verplicht ze Dimitri haar eigen puppy's van haar hond in een zak te steken en in de vijver te smijten zodat ze verdrinken. Ik weet nog steeds niet als de verhalen waar zijn, want dit kun je niet afleiden uit dit hoofdstuk. Ik hoop dat het boek dit nog uitwijst want ik ben benieuwd naar de waarheid hier achter.

Hoofdstuk 1 : Een schoon kind

5 november 2009 (1)

Wat mij enorm opvalt in dit hoofdstuk is dat we een constante beschrijving krijgen van alle gebeurtenissen en personages. Dit stoort me helemaal niet, want zo leer je de situatie kennen van de verteller, namelijk dimitri zelf. Ik voel me nu al helemaal in het verhaal zitten, wat het lezen veel aangenamer maakt. Het verwondert me dat zoon zware feiten al van de eerste pagina's toch zo vlot lezen. Ik ben benieuwd naar de rest van het verhaal dus lees ik maar direct verder.

Tot zo,
Briek

Verkenning

3 november 2009

Ik lees even de achterflap van het boek voor ik aan het verhaal begin.

Mijn eerste indruk is een emotioneel verhaal over een "mislukt" gezin,
aangezien ik geen vlotte lezer ben hoop ik in de ban van het boek te raken.
De cover van het vernieuwde boek heeft dezelfde cover als de nu uitgekomen film, maar deze is verwarrend aangezien ik niets van het verhaal ken. Ik hoop de cover van het boek terug te vinden nadat ik het boek heb gelezen. Dit vind ik persoonlijk heel leuk.

Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst wordt geboren in 1972 in Aalst.
Hij is een Vlaams dichter en schrijver

In 1999 debuteerde Verhulst met de verhalenbundel 'De kamer hiernaast'
en in 2001 kwam van hem 'Niets, niemand en redelijk stil' uit.
De dichtbundel 'Liefde, tenzij anders vermeld' (2001) is zijn eerste dichtbundel.
Hoewel zijn roman Problemski Hotel(2003) inmiddels in meer dan tien talen leverbaar is, brak Verhulst bij het grote publiek pas door met De helaasheid der dingen (2006), een roman waarvoor hij de Gouden Uil Publieksprijs 2007 kreeg en waarvan reeds een verfilming gemaakt is . Verder publiceerde hij Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2007) en Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008).